Umowa faktoringowa – jak powinna wyglądać

Skorzystanie z usługi faktoringu w celu sprzedaży wierzytelności wymaga sporządzenia odpowiedniego dokumentu. Co to jest umowa faktoringowa i jakie są jej elementy? Na które jej punkty należy zwrócić szczególną uwagę? Na te i kilka innych pytań odpowiedzi znajdziesz w tym artykule!

Spis treści:

Umowa faktoringu a cesja

 
Podczas gdy cesja to procedura polegająca wyłącznie na sprzedaży wierzytelności, usługa faktoringu przewiduje możliwość sprzedaży wielu wierzytelności z jednoczesnym skorzystaniem z dodatkowych usług, takich jak monitoring należności czy ocena sytuacji finansowej kontrahenta, a także możliwość zabezpieczenia się na wypadek niewypłacalności dłużnika.
 
Umowa faktoringu należy do umów nienazwanych (mieszanych). Oznacza to, że składa się z elementów typowych dla różnych rodzajów pism, na przykład cesji, umów pożyczkowych czy umów zlecenia. W związku z tym istnieje wiele wzorów i modeli umowy faktoringowej.
 
Więcej o różnicach między faktoringiem a cesją wierzytelności znajdziesz w artykule: Cesja wierzytelności – co to jest i jak działa?
 
Sprawdź także!

• Split payment a faktoring
• Biała lista podatników VAT a faktoring
• Faktoring a kredyt – poznaj różnice

Jak wygląda umowa faktoringowa?

 
Spróbujmy przejść przez przykładowy dokument krok po kroku. Jak w każdej umowie na początku należy wyczerpująco określić strony umowy faktoringu, czyli zawrzeć wszystkie istotne dane identyfikujące zarówno klienta, jak i faktora.
 

Wstęp do umowy

Warto wiedzieć, że w umowie faktoringu stronami są jedynie klient (czasem nazywany także faktorantem) i faktor. Dłużnik nie jest stroną umowy faktoringu, choć jako pośrednio zaangażowany w sprawę, zostanie poinformowany o sprzedaży wierzytelności.
 

Dalsza treść dokumentu

1. Żadna umowa faktoringu nie obejdzie się bez szczegółowego opisu wierzytelności – jaka jest wartość faktury, termin zapłaty, komu przysługuje, kto jest dłużnikiem, z jakiego tytułu i z jakiej umowy wynika. Opis wierzytelności warto uzupełnić o zestaw dokumentów je potwierdzających, w tym fakturę, czy zamówienie – warto tu podkreślić, że wierzytelność będąca przedmiotem faktoringu musi być objęta prawidłowo wystawioną fakturą VAT, która stanowi załącznik do umowy.
2. Dalej spisuje się informacje o przeniesieniu wierzytelności w umowie faktoringu, określa się zasady powiadomienia dłużnika o zmianie właściciela wierzytelności oraz dane dotyczące usług dodatkowych (jeśli zostały wybrane przez klienta). To także odpowiednie miejsce, by wskazać rodzaj faktoringu, na który zdecydował się klient.
3. W umowie faktoringowej nie może zabraknąć zapewnień klienta do co stanu prawnego wierzytelności: potwierdzenia, że wierzytelność nie jest przedawniona czy też zajęta przez organ egzekucyjny.
4. Umowa faktoringu określa także wzajemne relacje finansowe łączące klienta i faktora, w tym określa zasady zapłaty przez faktora ceny za wierzytelności oraz wysokość wynagrodzenia należnego faktorowi z tytułu finansowania w oparciu o faktoring.
5. Właściwie sporządzona umowa określa również podmiot ponoszący ryzyko niewypłacalności dłużnika. W zależności od wybranego rodzaju faktoringu (faktoring z regresem lub bez) ryzyko ponosić może klient lub faktor.
6. Umowa faktoringu określa prawne zabezpieczenia np. weksel.

 
Na końcu pozostają jeszcze do uzupełnienia podpisy faktora i klienta – z chwilą podpisania umowy przez obie strony staje się ona prawnie wiążąca.
 
W ramach nowoczesnego finansowania fintechowego możliwe jest zawarcie skutecznej umowy online bez konieczności wymiany podpisanych dokumentów.
 
 
Czytaj także:

• Jak księgować faktoring?
• Limit faktoringowy – na co zwracać uwagę podpisując umowę faktoringową
• Rynek faktoringu w Polsce